معلـم را بخش کـردم اولش محبت آخـرش محبت بود

مي رسد.
تبار اين کلمه ها به انديشه هايي مي رسد که خزانه دارشان لقمان حکيم بود.
تو ميراث دار گنجينه هاي حکمتي!
چه آغاز «مهر» و چه پايان «جهل»
چه روزهاي کوچه هاي مدرسه را دويدن و چه شب هاي تکليف و ترديد،
هيچ لحظه اي تو را نمي تواند آن گونه که هستي بنامد.
تو در همه ثانيه هاي روزگار نشسته اي؛ با قلمي در دست و کتابي در دل و فانوسي در نگاه...
هر جا کتابي گشوده شده است، هر جا انديشه اي در رواج است،
هر جا کلامي متولد مي شود و راه روشنگري در پيش مي گيرد، پاي تو در ميان است.
تو بودي و کوله باري از مهر؛ ما بوديم و تشنگي در وادي محبّت تو.
ما دست در دست تو نهاديم تا راه پرپيچ و خم زندگي را با تو گام برداريم.
چراغ دانشي که در دست ماست، روشنايي از تو دارد، معلّم!

نامت بلنـد اي معلـم، معمـــار قلـب ها

نامت بلنـد؛ اي کسي که بر بلنداي قله عشق و ايثار و محبت ايستاده و بر سرير عزت و شرف و انسانيت تکيه زده اي؛ اي کسي که اشعار در وصفت نارسا است و زبان قاصر و واژگان محدود؛ اي روشنگر نسل ها و جلا دهنده دل ها و تعالي بخش جان ها و پرورش دهنده مغزها و به پرواز درآورنده تخيلات بشر به سوي ناگشوده ها؛ اي انسانِ انسان ساز و مروج دين و فرهنگ و هنر وادب؛ اي رساننده بشريت به کمالات و قلل مرتفع انسانيت؛ اي محبوب خدا و خلق و اي ادامه دهنده راه انبيا. اي معلم؛ سلام خدا و فرشتگان خدا بر تو باد.

در غـم فـراق استــاد شهيــد

اي روح مطهــر، اکنون در اين زمان سراسر نياز، کوير تشنه عطشناکِ انديشه هاي جستجوگرِ نسلِ ما بيش از همه وقت انتظار تو را مي کشد و در عصر هجوم «بودن»هاي کاذب و وجودهاي مصنوعي، «نبود» تو را غمگنانه مي سرايد و بر بام دلش، اندوه سر مي دهد. اکنون جوانه هاي رسته از شاخه هاي زمان پس از انقلاب، جوياتر از پيش، چشم به بارش انديشه هاي تو دوخته است تا هم چون هميشه، سرزمين بکر افکار را بروياني و ساقه هاي خشکيده و قحطي زده را، به برگ و بار بنشاني. 

استــاد مطهــري، دانشمنــدي روشـــن فــکر

سالروز شهادت استوانه دين و دانش، استاد مطهري روز معلم نام گرفته است. وي با تکيه بر قدرت علمي، عقيدتي و فلسفي، هرگونه شبهه و سؤال در حوزه دين را پاسخ مي داد و با شمشير قلم و بيان و با منطق و استدلال، با التقاط و انحرافات شجاعانه مبارزه کرد.
انتخاب سالروز شهادت استاد مرتضي مطهري به عنوان روز معلم انتخابي بسيار شايسته و به جا است. مطهري انساني بود که در محضر معلمان و استادان بزرگ حوزه علميه قم فقه، اصول، کلام، فلسفه و عرفان آموخت و خود معلمي آگاه و بصير شد. او انساني وارسته و دردمند بود. دغدغه اصلي او پالايش دين از کجي ها و انحرافات بود و در اين راه از تير بدخواهان و کج انديشان نهراسيد.
علامه طباطبايي رحمه الله ، استاد بزرگ حوزه علميه و مفسر بزرگ قرآن مجيد و صاحب تفسير الميزان، اين جوينده علم و پوينده راه ايمان را چنين توصيف مي کند: «مرحوم مغفور، مطهري، دانشمندي بود متفکر و محقق؛ داراي هوشي سرشار و فکري روشن و ذهني واقع بين. تأليفاتي که از خود به يادگار گذاشته و تحقيقاتي که در اطراف مقاصد علمي و برهاني نگاشته و در لابلاي کتاب هايش به چشم مي خورد، اعجاب آور است».

جايــگاه تعليــم و تعلــم از نظــر پيـامبــر اکــرم(ص)

جايگاه علم و آموختن از نظر رسول گرامي اسلام (ص) حتي از جايگاه دعا و عبادت هم بالاتر است. «روزي آن حضرت وارد مسجد شد و مشاهده کرد که در مسجد دو مجلس تشکيل شده است. يکي مجلس علم که در آن از معارف اسلامي بحث مي شود و ديگري مجلس دعا که در آن خدا را مي خوانند. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله وسلم فرمود: اين هر دو مجلس خوب و مورد علاقه من است. آن گروه دعا مي کنند و اين گروه درس مي خوانند و درس مي گويند. ولي گروه علمي برتر و بالاتر از گروه دعايند و من از طرف پروردگار براي تعليم مردم مبعوث شده ام. سپس آن حضرت به گروه معلمان و محصلان پيوست و با آنان نشست.»

ثواب تعليــم و ارشــاد از ديدگاه امـام سجــاد(ع)

شخصي خدمت امام سجاد عليه السلام عرض کرد: اين مرد پدرم را کشته است و من مي خواهم او را قصاص کنم. حضرت فرمود: «آيا اين مرد تا کنون به تو خدمتي نکرده است که به جاي قصاص ديه بگيري؟» گفت: چند روزي به من درس داده و علوم شما اهل بيت عليه السلام را به من آموخته است. ولي اين سبب نمي شود که از قصاص منصرف شوم. حضرت فرمود: «چه مي گويي؟! ارزش تعليم و ارشاد از خون بيشتر است». پس از اين سخن، آن مرد از قصاص چشم پوشي کرد و قرار شد صد شتر ديه بگيرد. ولي از آن جا که قاتل، توانايي پرداخت آن را نداشت، حضرت فرمود: «آيا خرسند مي شوي ثواب هدايت و ارشادت را به من بدهي و در اِزايش صد شتر بدهم؟» آن مرد از حق خود گذشت و امام عليه السلام حديثي به او هديه کرد.

هنـرمنـدي معلـتم يا هنــر معلــمي

معلم بودن تنها به داشتن معلومات دقيق و گسترده نيست. معلم علاوه بر معلومات و دانش بايد به هنر معلمي نيز آراسته باشد. هنري معلمي هنر است بسيار دقيق و حساس؛ به طوري که اگر معلمي از آن بي بهره يا کم بهره باشد، هيچ گاه در امر مهم و سرنوشت ساز تعليم و تربيت موفق نخواهد بود. هنر معلمي متّکي بر تجربه و شناخت صحيح روحيات مختلف دانش آموزان است. معلمي موفق است که در سخت ترين اوضاع کلاس و درس، صحيح ترين تصميم را بگيرد. اگر معلم بتواند در کلاس، فضاي دوستي، علم آموزي و شور و شوق نسبت به اينده ايجاد، کند معلمي است موفق و کامياب.

معلمـي، عشـق و هنــر

معلمي، ارزش بسيار والايي در نزد بزرگان ما دارد. آنان به هر شيوه ممکن، از معلمان و مقام پرارج آنان ياد کرده اند تا بدين وسيله، انسان ها را از مقام ارزشمند آنان آگاه سازند. شهيد رجايي مي فرمايد: «معلمي شغل نيست؛ معلمي عشق است. اگر به عنوان شغل انتخابش کرده اي، رهايش کن و اگر عشق توست، مبارکت باد».(معلم موفق، چ1، ص 37) معلمي، هنري است که با درهم آميختن عشق و علم، جامعه اي را مي سازد و به جايگاهي والا مي رساند.

اخــلاق و رفتــار معلــم

انسان ها به طور فطري عاشق کمال هستند و بي اختيار در برابر کمال به خضوع درآمده، جذب آن مي گردد. وقتي شاگردي جذب کمالي از کمالات معلم شود، به سوي آن کمال و صاحب کمال کشيده خواهد شد. تغييرات اخلاقي، با گفتار و پند و اندرز صورت نمي پذيرد، بلکه کردار و رفتار انسان هاست که موجب دگرگوني در ديگران مي گردد.هر معلمي «مربي» است و بر اين اساس، اخلاق و خوي معلم انسان را مي سازد و درس و بحث علمي، بهانه اي بيش نيست.

نفوذ معنـوي معلــم 

معلم نمونه بر دانش آموز خود نفوذ معنوي دارد. به هر ميزان که کمالات معنوي و علمي معلم گسترده تر باشد، به همان نسبت نفوذش بيشتر خواهد بود. مبدأ هر دگرگوني در شاگردان همين نفوذ معنوي معلم است؛ مثلاً مرحوم علامه، سيدمحمدحسين طباطبايي، بزرگ مفسر شيعه و صاحب تفسير کبيرالميزان تحت نفوذ معنوي استاد خويش، مرحوم ميرزا علي آقاي قاضي(ره)، به اوج مراتب علمي، اخلاقي و فلسفي رسيد. هم چنين استادشهيد مرتضي مطهري به شدت تحت تاثير معنوي استاد خويش حضرت امام(ره) بوده است.

معلـم را بخش کـردم اولش محبت آخـرش محبت بود

معلـم عزيز، اي داناي عشـق روزت مبـــارک..

خشونت...